این در حالی است که یک منبع آگاه که نامش فاش نشده به خبرگزاری ایسنا گفته است «تا امروز هیچ مکاتبه رسمی، اعلام شفاهی و یا اعلام رسانهای در مورد اینکه این کشور بخواهد ایران را ترک کند و یا از پروژه فاز دوم یادآوران عقب بکشد، وجود نداشته است.»
اواخر بهمن گذشته اعلام شد که شرکت ملی نفت ایران در حال مذاکره و همکاری با شرکتهای چینی، به ویژه سینوپک، برای توسعه میدان نفتی یادآوران و سایر میدانهای مشترک در مرز ایران و عراق است.
شرکت ملی نفت ایران با وجود تحریمها، در پی ایجاد همکاری با شرکتهای خصوصی و دولتی چینی بود تا توسعه این میدانها را ادامه دهد. در سالهای اخیر ایران بارها تمایل خود را برای استفاده از خط اعتباری چین برای سرمایهگذاری در پروژههای نفتی مشترک اعلام کرده است.
میدان نفتی یادآوران
در تیر ماه ۱۳۸۳، خبر کشف میدان نفتی یادآوران اعلام شد و برنامه توسعه این میدان در سه فاز تعریف شد. در فاز اول طرح توسعه، تولید نفت این میدان باید به حداکثر ۸۵ هزار بشکه در روز می رسید. در فاز دوم، تولید این میدان به ۱۸۰ هزار بشکه و در فاز سوم، نیز تولید روزانه میدان باید به ۳۰۰ هزار بشکه نفت هدف گذاری شد. چینیها در مرداد ماه ۱۳۸۷، کار روی طرح توسعه فاز نخست میدان یادآوران را آغاز کردند.
میدان یادآوران دارای ۳.۱ میلیارد بشکه ذخایر نفت است که آن را به یکی از بزرگترین میادین توسعه نیافته جهان تبدیل کرده است. یادآوران در فاصله ۱۰ کیلومتری جنوب شرقی میدان آزادگان و ۷۰ کیلومتری جنوب غربی اهواز، شمال خرمشهر و در منطقه کوشک و حسینیه واقع شده است. این میدان نفتی با میدان سندباد عراق مشترک است.
حضور چین در میدان یادآوران
برخی برآوردها نشان میدهد که تاخیر شش ساله شرکت سینوپک در فاز اول میدان یادآوران باعث بروز بیش از ۳ میلیارد دلار ضرر به اقتصاد ایران شده است. برخی کارشناسان انرژی در ایران بر این باور هستند که خروج سینوپک از فاز دوم طرح توسعه میدان یادآوران فرصت مناسبی برای شرکتهای ایرانی است.
کارشناسان معتقد هستند هزینههای استخراجی در این میدان بهدلیل حضور چینیها بسیار افزایش یافته است و این موضوع تحت تأثیر تحریمها و افزایش قیمت نفت در دوران مذکور بوده است. در آخر هم، چینیها به دلیل تحریمها و دلخوریها توسعه میدان را به تعویق انداختند و این موضوع باعث تردید و تعلیق توافقات و توسعه فاز دوم این میدان
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر