دکان جدیدی برای روحانیت؛ پیشنهاد تشکیل وزارت امر به معروف و نهی از منکر!

حسین نوری همدانی، از مراجع تقلید بلند پایه ایران بار دیگر بر لزوم تشکیل وزارتخانه «امر به معروف و نهی از منکر» تاکید کرده و گفته « اگر فریضه امر به معروف و نهی از منکر اجرا شود در جامعه امنیت، اخلاق، اشتغال و سایر موضوع‎ها اجرا خواهد شد، آمران و ناهیان کسانی باشند که اهل معرفت، درک نسبت به معروف و منکر باشند، نسبت به زشتی‎ها و بد اخلاقی‌های جامعه بی‎تفاوت نباشند و با زبان و قدرت تذکر دهند.
بحث تشکیل وزارت «امر به معروف و نهی از منکر» در دولت محمود احمدی‎نژاد مطرح شد و مبنای آن هم تاکیدات علی خامنه‌‏ای به لزوم ترویج امر به معروف و نهی از منکر در جامعه بود.
گرچه در دولت احمدی‎نژاد در ظاهر از این طرح استقبال شد، اما زیر سایه کمبود بودجه نه تنها این وزارتخانه تاسیس نشد بلکه تعدادی از وزارتخانه‎ها مثل وزارت ورزش و رفاه ادغام شد و وزارت ورزش و جوانان از دل آن بیرون آمد تا بار مالی از روی دوش دولت‎ها کمی برداشته شود.
بخشی از بودجه‎های مذهبی در ایران که ارقامی نجومی هستند و سربه فلک می‏‌کشند تحت عنوان احیا یا ترویج امر به معروف و نهی از منکر در مراکز و نهادهای دینی خرج می‎شوند. موازی با آن ستاد امر به معروف و نهی از منکر هم فعال است که بودجه جدایی دارد. هر سازمان و وزارتخانه دولتی در ایران هم به طور مستقل این مسئله را در دستور کار دارد.در واقع بسیج ادارات، حراست، عقیدتی سیاسی، بازرسی‎ها، دفتر امام جماعت و روابط عمومی هر کدام به طور سازمانی وظیفه امر به معروف و نهی از منکر را به عهده دارند. در میان شهروندان هم گروهی هستند که خود را ضامن بهشت و جهنم مردم می‎دانند و در خیابان از حجاب دختران و زنان گرفته تا نوع پوشش آنها را زیر نظر دارند و به افراد تذکر می‏دهند.

از آن گذشته گشت ارشاد هم بر اساس امر به معروف و نهی از منکر بر پوشش دختران نظارت دارد. در چنین مجموعه به هم پیوسته که هر کسی از باور خود امر به معروف و نهی از منکر را پیگیر است، تشکیل یک وزارتخانه به جز ایجاد یک به اصلاح «دُکان» جدید چیزی نخواهد بود.

بدون تردید وزیر و معاونان همچین وزارتخانه‏ هایی یک روحانی از حوزه‎های علمیه خواهد بود، که با توجه به فعالیت آن حقوق و بودجه جدایی را طلب می‎کنند و کارمندان خاص در آن استخدام می‏شوند و طبق معمول چون فعالیت در راه اسلام و دین و قرآن است از پرداخت مالیات معاف هستند و در مقابل ده‎ها شرکت و موسسه تحت مدیریت آنها قرار می‎گیرد که سودآوری دارد و به جیب افراد خاص می ‏رود. مشابه آنچه که در مورد آستان قدس رضوی پیاده می‏شود.
از طرفی مگر وظایف یک وزارتخانه با این عنوان چقدر فراتر از همان فعالیت‎هایی است که در حال حاضر به صورت سازماندهی شده توسط قوه قضاییه، دولت، حوزه‎ها، نهادهای نظامی و امنیتی و وزارت ارشاد پیش برده می‏شود؟
و در آخر اینکه اگر چنین تشکیلاتی برای کشور سود داشت و کمکی به شهروندان می‎کرد چرا همین مراکز دینی که در نقطه نقطه ایران فعال است کارایی نداشته و همچنان مراجع و علما نگران به خطر افتادن اسلام و دین هستند و به وضعیت حجاب ایراد می‎گیرند؟