خودکشی حزن‌آور خانم آرزو قبادی پزشک جوان اهل سنندج

براساس گزارش رسیده، روز پنجشنبه ۲۶ مهرماه، یک خانم دکتر اهل سنندج  اقدام به خودکشی نموده و به زندگی خود پایان داد.

هویت این پزشک کُرد “آرزو قبادی” ٣٥ ساله اعلام شده که با خوردن قرص خودکشی کرده است.
این خانم پزشک،  متأهل و صاحب سه فرزند بود.
تا لحظه انتشار این خبر، از دلیل خودکشی این پزشک اطلاع دقیقی در دسترس نمی‌باشد.

پدیده خودکشی در میان مردم ایران روز به روز درحال افزایش می‌باشد، بطوریکه که کشور ایران در میان کشورهای جهان رتبه سوم برای خودکشی را به خود اختصاص داده است.
پدیده خودکشی نیز چهار استان کُردستان ایران را نیز دربر گرفته و طبق آمار و داده‌ها در استان ایلام بیشترین تعداد خودکشی روی داده است.

افزایش خودکشی در ایران در سالهای اخیر به‌خصوص در بین جوانان و زنان، از یک طرف محصول فقر افسار گسیخته و انواع آسیب‌های اجتماعی ناشی از آن میباشد و از طرف دیگر ناشی از تحقیر و فشارهای امنیتی بر مردم توسط حاکمیت و ارگانها و گشتهای مختلف است که فلسفه وجودیشان افزایش فشار روزانه بر مردم در همه صنوف مختلف است. از گشتهای ویژه کنترل نوع پوشش زنان میهن که در جاجای کلان شهرها به ایجاد مزاحمت و تحقیر زنان و دختران و رفتارهای توهین آمیز با آنان به بهانه خودساخته بدحجابی می‌پردازند تا مأمورین سد معبر که هر روز در نقطه ای از شهرهای مختلف به دستفروشان زحمتکش یا کودکان کار بی پناه یورش می‌برند. از مأمورین نیروی انتظامی که در مرزها و بویژه مرزهای غربی کشور،  هر روز کولبر زحمتکشی را هدف گلوله‌های خود قرار می‌دهند ونان آور بی‌پناه و فقیر خانواده‌ای را به قتل می‌رسانند تا مأمورین حراست کارخانجات که در استانها و شهرهای مختلف مأموریت دارند وقتی کارگران زحمتکش ماهها حقوق عقب افتاده خود را مطالبه می‌کنند با تهدید و ارعاب به بازداشت و اخراج از کارخانه صدای حق طلبانه آنها را خاموش سازند.

در یک کلام افزایش عجیب آمار خودکشی در ایران  بخصوص در میان جوانان و زنان، ناشی از ۳۸ سال حاکمیتی است که از یک طرف میخواهد با سیاست بگیر و ببند و سانسور و سرکوب گسترده  امید به آینده و امید به زندگی را در تک تک آحاد این مرز و بوم کود کند و همه ایران و خانه های ایران و خانواده‌های ایرانی را به گوستانهای خاموش تبدیل سازد و از طرف دیگر طی این سالها با انواع غارتگریها و دزدی‌ها و چپاول و به تاراج دادن تمام منابع ثروت ایران برای حفظ دیکتاتورها در حکومت‌های منطقه، زمینه فقر و بیکاری و تمام آسیب‌های اجتماعی ناشی از آنرا در میان بیش ار ۷۰ درصد جمعیت ایران فراهم ساخته است.