نمایندگانی که باید بشناسیم؛ تجارت علیرضا رحیمی با اسارت

بسیاری او را با «مهدی طحانیان»، پسر ۱۳ساله اردستانی که در اردوگاه اسرای ایرانی درعراق با «ناصره شارما»، خبرنگار زن هندی- فرانسوی مصاحبه نکرد تا خانم خبرنگار برای انجام مصاحبه روسری برسر کند، اشتباه می گیرند.

پس از سخنان مهدی طحانیان، «علیرضا رحیمی»، اسیری که درآن زمان ۱۴سال داشت، شعر «ای زن به تو از فاطمه این گونه خطاب است، ارزنده ترین زینت زن حفظ حجاب است» را خواند. این شعر باعث شد در بسیاری از ذهن ها، همه ماجرا به نام علیرضا رحیمی ثبت شود.
او که یک پای خود را از دست داده بود، پس از 20 ماه، با اسیران مجروح عراقی مبادله شد اما مهدی طحانیان تا پایان جنگ ایران و عراق در اسارت ماند. به این ترتیب، رسانه های داخلی پس از بازگشت رحیمی به ایران، درباره آن اتفاق با او مصاحبه کردند و شهرت آن مصاحبه به نام وی ثبت شد.

فیلم این اتفاق ده ها باراز تلویزیون ایران پخش شد و درذهن بسیاری از مقامات سیاسی ایران نیز ماند؛ به گونه ای که پس از حدود 35 سال از آن ماجرا، آیت الله علی خامنه ای در دیدار با تعدادی از اسرای جنگ ایران و عراق و در مواجهه با علیرضا رحیمی، این شعر را تکرار کرد.

اینک اما درحالی که رحیمی هم‏چنان مشهور مانده و نماینده مجلس شورای اسلامی شده است، مهدی طحانیان چندان مطرح نیست و به گزارش وب سایت «تابناک»، در بازار تره باری در تهران مشغول به کار است.

طحانیان پس از بازگشت به ایران، ادامه تحصیل داد و با مدرک لیسانس، به استخدام وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی درآمد. او براساس قوانین موجود برای اسرا، پیش از موعد بازنشست شد. سال 90 وب سایت تابناک خبر داد که در یکی از بازارهای تره‌بار تهران کار می کند.

طحانیان این روزها منتقد هم‏بند سابق خود شده و از سلفی گرفتن او با «فدریکا موگرینی»، مسوول سیاست خارجی اتحادیه اروپا و هم‎چنین نماینده شدنش با استفاده از موقعیت اسارت در عراق انتقاد کرده است.

ماجرای مصاحبه نکردن یک اسیر ایرانی در اردوگاه عراقی ها با خبرنگاری که حجاب نداشت،‌ نقطه شروع علیرضا رحیمی برای مشهور شدن بود.

طحانیان دریک سخن‎رانی گفته که اسارت در عراق برای رحیمی و دیگر اسرا، یک «تجارت پرسود» بوده است. خودش که بر جنبه «معنوی» اسارت تاکید دارد، گفته است که تجربه ها و خاطرات دوران اسارت باید به نسل بعد انتقال داده شوند.

از نگاه خیلی های دیگر نیز دوران اسارت و آن شعرخوانی برای علیرضا رحیمی، تجارت پرسود به لحاظ سیاسی بوده است؛ تجارتی که البته به قیمت از دست دادن یک پا و 20 ماه اسارت تمام شده است.

او درمصاحبه ای در پاسخ به این سوال که اسارت برای وی رانت بوده، گفته است:«هیچ آزاده‌ای نه برای منافع مادی و نه برای امتیازات به جبهه نرفته ‌است؛ حتی آزداگانی که خدمت سربازی خود را می‌گذراندند هم چشم‏داشتی نداشتند.»

مدتی پس از بازگشت علیرضا رحیمی به ایران، به او وقت ملاقات با بنیان‎گذارجمهوری اسلامی داده شد و آیت الله روح الله خمینی درپایان این دیدار، رادیوی خود را به او هدیه داد.

رحیمی پس از بازگشت به ایران، در رشته حقوق تحصیل کرد. او سپس با استفاده از بورس دولتی به اسکاتلند رفت و با فوق لیسانس حقوق بین الملل به ایران بازگشت.

درحالی که برخی رسانه ها نوشته اند که رحیمی مدرک دکترای حقوق بین الملل از دانشگاه «شهید بهشتی» دارد، درمجلس تنها مدرکی که از او ثبت شده، کارشناسی ارشد است.

رحیمی در دولت محمد خاتمی، مشاور «محمد شریعتمداری»، وزیربازرگانی وقت شد اما هیچ گاه از سوی مقامات این وزارت خانه جدی گرفته نشد و درهمین جایگاه باقی ماند. با این حال، به  شریعتمداری وفادار بود و هنگام نامزدی وی در انتخابات ریاست جمهوری سال ۹۲، او را همراهی کرد.

با پیروزی حسن روحانی، رحیمی بار دیگر مشاور وزارت خانه ای شد که وزیرش، محمد شریعتمداری بود. سمت او این بار، مشاور معاون اجرایی وزیر بازرگانی بود. اما این دفعه هم چندان جدی گرفته نشد و حتی در مجموعه معاونت اجرایی، به او اتاق اختصاصی ندادند.